INŻYNIERIA I TECHNOLOGIE (29): Dziury w asfaltowej nawierzchni dróg są dokuczliwe i mogą być niebezpieczne. Jak je wcześniej wykrywać i sprawniej łatać?
Przy wielkich tematach politycznych, dziury w nawierzchniach ulic (przeklinane przez kierowców jako „dziurwy”) mogą wydawać się problemem banalnym. Ale powiedzcie to burmistrzom i samorządowcom, których sukces jest często oceniany na podstawie ich zdolności do utrzymywania dróg bez dziur. W Ameryce jeden z takich gorliwych pod tym względem lokalnych działaczy, Alfonse D'Amato, dostał nawet ksywę od wdzięcznych wyborców „Senator Pothole” (Senator Dziurwa).
Dla dróg zabójcza jest zima. Większość dziur zaczyna się jako małe pęknięcia w nawierzchni drogi, które umożliwiają przedostawanie się wody w głąb jej warstwy. Zimą, gdy woda zamarza, rozszerza się, rozszerzając pęknięcie. Jeśli woda kilkakrotnie zamarza i taje, dziura może szybko rosnąć, zwłaszcza, że samochody będąpogarszały ten stan uciskając ją podczas przejeżdżania. Małe dziury sąuciążliwe; duże mogąuszkodzićsamochody, a nawet spowodowaćśmiertelne wypadki.
Lepiej więc je naprawić, póki są jeszcze małe. W praktyce jest to jednak trudne. Np. w Ameryce, zarówno władze stanowe, jak i federalne identyfikują takie dziury analizując ręcznie materiał wideo z około sześciu milionów kilometrów dróg. To jest i kosztowne i pracochłonne. Urzędnicy w Kansas City wpadli na lepszy pomysł. Jak opisuje Bob Bennett, główny specjalista ds. innowacji, miasto wykorzystuje kombinację czujników i algorytmów komputerowych, aby sprawdzić, w jakich miejscach mogą powstawać wyboje. Bennett uważa, że jego nowy system jest w stanie przewidzieć gdzie wystąpią dziury. Trafia w około 85% przypadków, a jeszcze nie objął systemem całego miasta. Zbudowanie listy prawdopodobnych dziur oznacza oszczędność na ręcznej ich identyfikacji, co zwiększa budżet miasta na utrzymanie dróg o 30%.
Innowacyjność w Kansas City zrodziła się z konieczności, czyli - podobnie jak w większości miast, z braku środków finansowych. Budżet miasta przeznaczany na utrzymanie dróg wystarcza, aby naprawić około 4% z 6400 mil dróg rocznie, ale jest to dużo mniej niż około 10% dróg, które faktycznie wymagają naprawy. Tak więc, we współpracy z Xaqt, małą firmą z siedzibą w Chicago, Bennett umieścił kamery na światłach na skrzyżowaniach i zakopał czujniki ciśnienia na drogach w 51 blokach miejskich o największym natężeniu ruchu. Nastepnie Xaqt łączy dane z tych czujników z informacjami meteorologicznymi, takimi jak temperatura, opady itp. Tę pulę danych dopełniają takie informacje jak data ostatniej naprawy drogi, rodzaj użytego asfaltu, to czy droga leży na trasie autobusu i czy w przeszłości okazała się podatna na degradację i wyboje. System odniósł taki sukces, że Bennett ma nadzieję rozszerzyć go na całe miasto wszędzie zakładając czujniki i stosując podobny model statystyczny.
Kolejnym krokiem będzie połączenie takich systemów z danymi dostarczanymi przez same samochody. Wiele firm, w tym Ford i Jaguar Land Rover, opracowuje sposoby wykorzystania kamer czołowych, które są coraz powszechniejsze w nowych samochodach do wykrywania dziur w celu dostosowania zawieszenia samochodu, zanim na taką dziurę się nadzieje. Biorąc pod uwagę, że takie samochody będą również połączone z Internetem, mogą one przekazywać takie dane lokalnym wydziałom utrzymania dróg. Senator Pothole przeszedł na emeryturę w 1999 roku. Obecna automatyzacja może wcześniej posłąć na emeryturę jego następców. (BJ)
W cyklu INŻYNIERIA I TECHNOLOGIE na moim blogu ukazały się dotąd następujące pozycje:
Z tego co słyszałam, ci, którzy przetrwali, którzy nie zostali zmikrofalowani, że się tak wyrażę, na skwarki, w środku nocy śpiąc we własnych łóżkach, nie dostaną żadnych odszkodowań. Mało tego, mają nadal hipoteki do płacenia. O dziury w asfalcie przed ich domami martwić się nie będą musieli. Tak właśnie jest mordowana i niszczona klasa średnia: huragany, powodzie, trzęsienia ziemi i pożary. Trzeba cierpieć na poważny przypadek dysonansu poznawczego, by nie widzieć, że toczy się wojna przeciwko ludzkości, nie tylko w sferze duchowej.
"samochód podłączony do Internetu"... a ja tam nie mam ochoty na Orwella. Żeby mnie samochód nie "kablował" do operatorów komórkowych (i diabli wiedzą kogo jeszcze) może (na dziś), "system SOS" potraktować czymś ciężkim albo iskrownikiem.
Drugi aspekt to bezpieczeństwo takiego "pojazdu", już dziś złodzieje otwierają samochody "z wyższej półki", "bezkluczykowe", sprzętem za 200zł.
Ktoś kto się zna na "komputerologii" samochodowej NIE będzie (najprawdopodobniej) ekspertem w dziedzinie bezpieczeństwa w Sieci.
A producent będzie się starał ciąć koszta.
A to prowadzi (przy "inwazji" "inteligentnych" [inaczej?;p] systemów do samochodów i mieszkań) do prawdopodobieństwa sytuacji, gdy ktoś, ZDALNIE (i nie zostawiając po sobie śladów) zmusza samochód do zjechania na przeciwny pas, albo choćby wyłącza ogrzewanie przy -20 za oknem.
Bogusław Jeznach
Dzielić się wiedzą, zarażać ciekawością.